มอร์เตอร์ไซค์ รับจ้าง

                                เรื่องเล็กของอีกคน .. อาจเป็นเรื่องใหญ่ของอีกคน 

ว่าด้วยเรื่องวินมอร์เตอร์ไซค์รับจ้าง

ไม่มีใครไม่รู้จักวินมอร์เตอร์ไซค์รับจ้าง เพราะอาชีพนี้เป็นอาชีพสุจริตและครองใจผู้ใช้บริการของคนเมือง ด้วยความสามารถพิเศษ ลัดเลอะเส้นทางแซกไปตามซอกเล็กๆของบรรดารถน้อยใหญ่ในเมืองได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าข้าราชการ นักเรียน พนักงานออฟฟิต ผู้บริหารระดับสูง ต่างต้องเคยใช้บริการแน่นอนเพื่อบรรลุเป้าหมายในการถึงยังจุดหมายที่ต้องการ

อาชีพนี้ไม่ได้เป็นกันง่ายๆน่ะครับ จะต้องมีการขึ้นทะเบียนและมีการซื้อเสื้อวิน บางที่ราคาครึ่งแสนเลยทีเดียวกับการได้เข้ามาเป็นสมาชิกในวิน บังเอิญที่ทราบเนื่องมาจากน้าชายของผมก็ทำอาชีพขับวินมอร์ไซค์เหมือนกัน 

มาเรื่องที่ผมอยากจะถ่ายทอดกันดีกว่า เพราะเรื่องนี้ผมตัดสินไม่ได้ ว่าเขาใจหมาหรือว่าผมใจมด พื้นเพผมพักอาศัยอยู่ในจังหวัด นนทบุรี อยู่หมู่บ้านแห่งหนึ่งจากปากทางเข้าหมู่บ้านถึงท้ายหมู่บ้านระยะทางราวๆ 900 เมตร ไม่แปลกที่ต้องมีวินรับจ้างขนชาวบ้านจากหน้าหมู่บ้านจนถึงท้ายหมู่บ้าน เรื่องราคาก็ถือว่าไม่แพงเลย 10-15 บาท มีคนขับวินอยู่ราวๆ 9-10 คัน เสื้อวินที่เขาสวมใส่เหมือนจะมีชื่อของ อบต , กำนัน ทั้งน้อยทั้งใหญ๋ สกรีนเป็นผู้สนับสนุนอยู่ ข้อที่ผมไม่ทราบก็คือมีการขึ้นทะเบียนเหมือนใน กทม.หรือเปล่าวันหลังจะหาข้อมูลมาเพิ่มเติมให้ครับ สำหรับผู้ใช้บริการน่าจะมีมากถึง200-300 เที่ยว ถ้าคิดที่300เที่ยวๆละ15บาท รวมเป็นเงินทั้งหมด 4,500 บาท หากมีคนขับวิน 9คน รายได้เฉลี่ยค่อคนจะอยู่ที่ 500 บาท น้อยที่ไหนล่ะสำหรับรายได้ จริงๆแล้วผมยังคิดอยากจะไปลองขอเขาขับวินดูแต่เขาคงไม่ให้ผมขับหรือคนอื่นๆขับแน่นอน เพราะมันไปตัดผลประโยชน์เขา แย่งรายได้เขา หรือเรื่องอื่นๆอีกมากมาย

ผมเชื่อว่าวินรับจ้างที่กล่าวมาข้างต้นก็คือคนเหมือนกันกับผู้ที่ใช้บริการ มีป่วย มีหิว มีร้อน มีหนาว ไม่แปลกที่จะมีคนขับวินหายหน้าหายตาไปบ้างคนสองคนในแต่ละวัน แต่ที่เหลือก็ยังเพียงพอต่อการรับมือผู้โดยสารที่เข้าออกหมู่บ้านอย่างสม่ำเสมอ เพราะมันคือหน้าที่การทำงานของคุณ ทุกอาชีพต้องมีหน้าที่รับผิดชอบ มีจรรยาบรรณในการปฎิบัติงาน มีความซื่อสัตย์ในการทำงาน แต่ไม่ใช้วินมอร์ไซค์รับจ้างที่ผมกำลังกล่าวถึง  ผมขออธิบายสรุปและพร้อมให้ทุกท่านตัดสินครับ

พฤติกรรมหวงก้างทำตัวเป็นเจ้าถิ่น ไม่ให้มีวินอื่นหรือรถรับจ้างชนิดอื่นให้บริการภายในหมู่บ้าน แต่ตนเองไม่ยอมออกมาขับในวันที่อากาศร้อน หรือฝนตก ไม่มีจรรญาบรรณในอาชีพการงาน ขับพอมีกินมีใช้ก็เลิกขับ เวลาที่เหลือ ลูกค้าหรือผู้โดยสารเดินกันเอาเองเอง ดื่มสุราในวินไม่ห่วงความปลอดภัยของผู้โดยสาร.....

ผมอยากบอกพวกแกว่าพวกแกใจหมาจริงๆ ไม่ว่ากันเรื่องผลประโยชน์ ตรงนี้ไม่ใช่ประเด็น แต่ที่ผมอยากจะบอกเรื่องที่พวกแกใจหมา  วันไหนแกนึกอยากจะขับแกก็ขับ นึกคิดถึงเมียแกกับบ้าน แดดร้อนแม่งเข้าบ้านนอน ฝนตกแม่งถอดเสื้อวินนั่งแดกเหล้าพวกแกเห็นไหมผู้โดยสารที่ใช้บริการพวกแกเป็นประจำเขามองเห็นแกทะลุความคิดของแกกันหมดแล้ว จรรญาบรรณก็ไม่มีอีกหน่อยชาวบ้านเขาคงจะไม่ใช้บริการพวกแกอีกต่อไป อีกหน่อยต้องมีการร้องเรียนให้พื้นที่ทราบ
 สรุปแล้วเขามีสิทธิที่จะเลิกขับหรือให้บริการเวลาไหนก็ได้หรือเปล่าหรือว่าผมใจมดเกินไปในการตัดสินพวกเขา

มาดูตัวอย่างข้อร้องเรียนกรณีต่างๆจากสำนักงานเขตรับเรื่องร้องเรียน
ร้องเรียนวินมอเตอร์ไซด์

ขอร้องเรียนวินมอไซด์ตรงรถไฟฟ้าใต้ดินสีลม ประตูทางออกสวนลุม วินที่มาขับช่วงเย็นจะจอดอยู่ติดริมถนน พฤติกรรมคือเวลาส่งผู้โดยสารจะส่งให้ผู้โดยสารลงข้างถนนแล้วเดินเข้าไปภายในอาคารเองทั้งที่อาคารก็มีทางเข้า พอบอกว่าทำไมไม่เข้าไปก็บอกว่าถ้าจะให้เข้าต้องจ่าย 30 บาท ปกติจ่าย 20 บาท แถมบอกว่าตอนคุณขึ้นมอไซด์มอไซด์เข้าไปรับข้างในอาคารหรือเปล่า ไปนู่นอีก เรื่องไม่ส่งถึงที่นี่เป็นทั้งวิน แต่พฤติกรรมที่ไม่ดีอย่างยิ่งคือคนขับหมายเลข 99 ขับมอไซด์ไปดูดบุหรี่ไป แถมกลิ่นเหล้าหึ่งเลย ไม่รู้เสพยาด้วยหรือไม่ ขอให้เขตจัดการด้วย ตอนนี้ผมกำลังดำเนินการอื่นๆในหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ผมจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด โมโหจริงๆ

วันนี้นั่งวินปากซอยอ่อนนุช13หน้าเซเว่นเบอร์6 มาซอยอ่อนนุช17 วันนี้ทางโล่งไม่ค่อยมีรถ เราเอาลังพับมาด้วยจะใส่ของกลับบ้าน วินมันขับเดี๋ยวหันซ้ายเดี๋ยวหันขวาเหมือนคยเส้นกระตุกจะเป็นแบบนี้ประจำ ซึ่งเราก็ไม่อยากนั่งคันนี้หรอก แต่วันนี้รีบไม่มีวินก้อจำใจนั่ง และก็มีพฤติกรรมเหมือนเดิม เพราะเคยถือถุงกับข้าว3ถุงทั้งที่เป็นกับข้าวที่เย็นแล้ว.มันก็ยังหันและให้เราขยับออก และชอบต่อว่าผู้โดยสารเวลาขับรถ สุดจะทนวันนี้เราเลยถาม ว่ามันเกะกะตรงไหนละลุง ลังมันห่างจากแขนลุงตั้งคืบหนึ่ง มันบอกว่ามันเลี้ยวยาก ทั้งๆที่เราดูแล้วมันไม่ได้มีส่วนไหนเลยที่เกะชะ เราก็เลยบอกว่าอย่ามาพูดเลยลุงขนาดถือกับข้าวมาสามถุงลุงก็หันแบบนี้ มันด่า**กว่าว่า...*****ค่ารถแค่15บาทมันคุ้มกับชีวิต**มั้ย..***เรียกคันอื่นดิ...เราฟังเราก็งง แทนที่มันจะห่วงชีวิตผู้โดยสารกลับด่าผู้โดยสารซะงั้น ยังไงกอขอฝาด้วยนะค่ะ ถ้าคุณห่วงแต่ชีวิตคุณไม่ห่วงผู้โดยสาร และดูถูกค่าเงิน15บาท คุุณกลับไปนอนแก้ฝ้าตากพัดลมที่บ้าน ดีกว่ามานั่งขับวินนะค่ะ

วันที่ 08-04-2556 เวลา 10.34น. ดิฉันเลิกงานมาปกติจะนังรถมอไซจากปากซอย81 เข้าบ้านราคา 15บาททุกวันแต่ด้วยว่าเป็นเวลาที่มืดแล้วก็จะให้20แล้วกล่าวคำขอบคุณทุกครั้งที่มาส่งถึงบ้านอย่างปลอดภัย เพราะด้วยเราเป็นผู้หญิง แต่เนื่องด้วย วันนี้ได้นั่งวินมอไซ เบอ10 ฟีโน่สีดำ คนขับมีอายุแล้ว ตอนแรกทำเหมือนไม่อยากรับ ดิฉันก็ไม่ว่าเพราะดึกแล้วไม่อยากมีปัญหากลัวจะปล่อยกลางทางเหมือนสามสี่ครั้งที่ผ่านมา แต่เขาก็ยังทำจิ้จ้ะ เราจึงถามไปไหมคะ คันหลังก็บอกไปน้องๆขึ้นเลย เราก็กำลังขึ้นรถ ยังไม่ทันได้นั่งวินมอไซเบอ10 ก็ออกรถ เราก็บอกว่าแปปนึงค่ะยังไม่ได้นั่งดีดีเลยเค้าก็จอดพอเราจะนั่งดีดีก็ขับออกไปเลยแถมยังขับรถเร็วโฉบเฉี่ยวไปมา พอถึงซอยบ้านก็ไม่จอดขับเลยไป ไปจอดหน้าวินของตัวเองแล้วหัวเราะเยาะ แล้วจากหน้าวินเข้าบ้าน ไกลพอสมควรเปลี่ยวมากด้วยเพราะไม่ยอมเปิดไฟทาง มีพวกขี้เมาอยู่ในซอย ซึ่งมันไม่ปลอดภัย รบกวนมาจัดการกับวินมอไซสันดาร***แบบนี้ด้วยนะคะ วินปากซอยสุขุมสิท81 ชอบปล่อยผู้โดยสารกลางงทาง เราเองโดนปล่อยกลางทางมาสี่รอบแล้ว บางครั้งโดนปล่อยทั้งๆที่วินจอดกับบ้านห่างกันเกือบโล

อยากร้องเรียน !! ถึง วินมอเตอร์ไซค์ หน้าม.รังสิต (สี่แยกวุ่นวาย) คนขับใส่เสื้อกั๊ก เบอร์4 เวฟ125สีแดง อายุวัยกลางคน ผมได้ไช้บริการและบอกว่า ลงที่***ี้ แต่เขากลับ จอดให้**กหอหนึ่ง ผมบอกว่าไม่ใช่ ต้องไปตรงนี้ เขาก๊ทำ ไม่พอใจขับรถสบัดไปสบัดมา กะชากคันเร่ง เหมือนจะทำให้ผมตกรถ ซึ่งคนแถวนั้นก๊เหน และผมไม่พอใจอย่างมาก ผมไม่อยากยิงหัวใครเพราะเรื่องไร้สาระแบบนี้ แต่*****มาก ขอพูดคำหยาบเลย โมโห

ถนนเพชรบุรีตัดใหม่ (ออกจากรถไฟใต้ดิน ทางออก1) ออกมาก็เจอร้านเหล้าริมถนนเกือบติดป้อมตำรวจจราจรเป็นร้านสำหรับขี้เมาใช้สายตาแทะโลมนักศึกษาสาว(กลางวันขายน้ำหวาน) และจะมีมอเตอร์ไซด์รับจ้าง วิ่งบนทางเท้า บีบแตรตามหลัง มีครั้งหนึ่งวิ่งมาเบรคเกือบชิดข้างหลังเรา น้ำกระเด็นใส่ ตกใจเลยหันไปมอง คนขับมอเตอร์ไซด์ก็มองจะเอาเรื่องเราเหมือนเราเกะกะเค้า ไหนว่าจะกวดขันการวิ่งรถบนทางเท้า ไม่เห็นมีอะไรดีขึ้นเลย เดี๋ยวนี้มีมอเตอร์ไซด์ที่ไม่รับจ้างก็ทำบ้างแล้ว และทำตัวเป็นนักเลงด้วย เวลาเดินไปกลับโรงเรียนต้องระวัง เพราะทางเท้าตรงนี้ไม่ใช่ทางเดิน แต่เป็นทางรถวิ่ง ขนาดริมถนนใหญ่ใจกลางกรุงเทพฯ ระยะทางเดินแค่ 200 เมตรยังไม่ปลอดภัยเลย รบกวนส่งเจ้าหน้าที่ไปตรวจสอบข้อเท็จจริงด้วยน๊ะค๊ะ และขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูง

นี่คือส่วนหนึ่งเท่านั้นน๊ะครับแต่ไม่ได้หมายความว่า อาชีพคนขับวินมอร์ไซค์จะเป็นอย่างตัวอย่างทั้งหมดคนดีๆมีมากกว่าคนไม่ดีแน่นอน ขอเป็นกำลังใจให้ผู้ที่ทำความดี เป็นคนดีจงเจริญยิ่่งๆขึ้นไปครับ

สะท้อนสังคมน่ะจ๊ะอย่าซีเรียส สรุปเขาใจหมาหรือว่าผมใจมด

ผู้เขียน