สังคมใช้อะไรในการตัดสินเรื่องราว และการเรียกร้องความยุติธรรม

ความยุติธรรม

เห็นข่าวนักสิทธิมนุษยชนออกมาโจมตีตำรวจทำเกินกว่าเหตุที่วิสามัญฆาตกรรม โจ๊ก ไผ่เขียว บ้างก็ว่าตำรวจต้องการฆ่าตัดตอนไหม บ้างก็ว่าตำรวจทำตามคำยุ สารพัดคำวิพากย์ ที่ไม่รู้ว่ามันเป็นตราชั่งที่ใช้อะไรในการตวงน้ำหนัก โจ๊ก ไผ่เขียว ยิงเด็กตาย ไม่มีใครออกมาเรียกร้องสิทธิให้เด็กบ้างหนอ ทำไมม่มีใครว่าโจ๊ก ไผ่เขียวทำเกินกว่าเหตุ กรณีนี้ผ่านไปยังแค่รู้สึกว่า อืม คงเป็นเพราะตำรวจหลายคนรุมกันยิงผู้ร้ายคนเดียว แต่ผู้ร้ายยิงเด็กด้วยตัวคนเดียว มันเลยดูเป็นอะไรที่สมน้ำสมเนื้อกันไม่น่าวิพากย์เท่ากรณีคนเป็นสิบรุมคนเดียว

มีกรณีตามมา เป็นข่าวรับปีใหม่ การสื่อสารทางอินเตอร์เนตทำให้คนทำร้ายกันได้ง่ายขึ้น ง่ายกว่าการไล่ฆ่าฟันของตำรวจกับผู้ร้ายเสียอีก ข่าวเด่นในอินเตอร์เนตคงหนีไม่พ้น คนในเว็บพันทิปรุมด่าน้องลิซซี่ว่าเป็นเด็กนิสัยแย่ แก่แดด แรด หลังจากด่าเด็กเสร็จ มีคนเอาคลิปไปโพสต์ คนก็รุมด่าแม่ของเด็กอีก โอว์พระเจ้า ด่าเด็กห้าขวบกันเอาเป็นเอาตาย พอมีคนแย้งก็หันไปด่าแม่ว่าบังคับลูกหากินกับลูก ทำร้ายลูก เป็นพ่อแม่รังแกฉัน ออกมาเรียกร้องสิทธิเด็กกันโครมคราม ว่าแม่เด็กไม่สมควรดันลูกแบบนั้นแบบนี้

สองกรณีนี้ อาจจะดูต่างกันมากมาย ในบริบทของสังคมและเรื่องราว แต่ผู้ที่ได้รับผลกระทบคือตัวเด็กทั้งสองกรณี แล้วทำไมคนเราถึงมองข้ามเหตุและผลตรงนี้ ทำไมเรามองข้ามข้อเท็จจริงนี้ไป หรือการเลือกตัดสินว่าสิ่งไหนผิดสิ่งไหนถูกมันไม่สมควรใช้เหตุผล มันสมควรใช้แต่อารมณ์ร่วม เอาความคิดตัวเองเป็นที่ตั้ง

กรณีน้องลิซซี่ คนที่หันมาด่าแม่เด็ก ว่าทำแบบนู้นแบบนี้ ทำให้ลูกเป็นเด็กนิสัยแย่ แล้วก็อ้างว่าที่ด่าไปเพราะต้องการให้น้องลิซซี่ได้ดี เพราะเป็นห่วงน้องลิซซี่ มันมีปมที่นางราตรีสงสัยนักหนาว่า คุณไปเกี่ยวอะไรกับครอบครัวเขา กรรมวิธีการเลี้ยงลูกของแต่ละครอบครัวมันวัดมาตรฐานกันได้ซะที่ไหน คุณเลี้ยงลูกคุณได้เลิศเลอเพอร์เฟ็คท์จนถึงขั้นกับมีสิทธิไปด่าคนอื่นเหรอ

ซ้ำร้ายบางคนอ้างว่าตัวเองเลี้ยงหมาดีกว่าที่แม่ของเด็กคนนี้เลี้ยงดูบุตรธิดาเสียอีก นางราตรียิ่งงงเข้าไปใหญ่ว่าสมองส่วนหน้าของคนมันเพี้ยนกันไปแล้วเหรอ เขาถึงอุปโลกว่าหมาคือลูกของเขา หมาคือสิ่งมีชีวิตที่ต้องเลี้ยงด้วยกรรมวิธีเดียวกับเด็ก

พวกสิทธิหมามหาชนอย่าเพิ่งด่าข้าพเจ้าละคะ ข้าพเจ้าไม่ใช่คนเกลียดหมาอะไร ไม่ใช่คนชอบรังแกสัตว์ แต่เรามาพูดถึงการชั่งตวงข้อเท็จจริงกัน ว่าหมากับคนมันต่างกันนะ สิ่งที่คุณทำกับหมาคุณอาจจะว่ามันดี มันต้องเลี้ยงลูกให้ดีกว่าหมา แต่กรรมวิธีการสอนหมากับสอนคนมันต่างกัน สิ่งที่คุณสอนหมาคุณและมันได้ผลดีมันอาจจะไม่ได้ผลกับการสอนคนก็ได้

และหลายครั้งที่ดิฉันเถียงผู้คนและสังคมเสมอเวลาคนเขาด่าหรือเหยียบย่ำผู้ปกครองเด็ก หรือบางกรณีที่ผู้ปกครองเด็กทำตัวไม่ดีจนน่าถูกประณาม กรณีแอนนี่ กับฟิล์มรัฐภูมิ ดิฉันก็ว่าไว้แล้ว ว่าผู้ปกครองคือฮีโร่คนแรกของลูก

คุณหวังดีกับเด็กคนไหนคุณก็ควรจะแนะนำให้ผู้ปกครองเขาว่าสิ่งใดผิดสิ่งใดถูก ไม่ใช่ไปรุมด่าเขาจนจมดิน เพราะเด็กเขาคงไม่แฮปปี้หรอกที่มีคนไปด่าพ่อแม่เขา คุณจำได้ไหมตอนเป็นเด็กเวลาทะเลาะกัน คุณยืนอยู่บนพื้นสนาม เขียนวงกลมด้านละวงกับเพื่อนที่กำลังทะเลาะกันอยู่ แล้วร้องตะโกนเหยงๆ ท้ากันว่า "แน่จริงแกเหยียบหัวพ่อกูแม่กูดูสิ" ใครกล้าเหยียบก็เท่ากับกล้ากินกำปั้นเพื่อน พ่อแม่คือสิ่งที่เด็กทุกคนเทิดทูน

นางราตรีไม่บอกหรอกว่านิทานหน้าหนังสือพิมพ์ตอนนี้ใครผิดใครถูกยังไงอีท่าไหน เพราะมันก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์และทัศนคติอันโน้มเอียงของแต่ละคนอยู่แล้ว เพราะถ้าคุณใช้ข้อเท็จจริง และเหตุผลวิเคราะห์ ก่อนจะด่าใครสักนิด ก็คงไม่มีข่าวด่าตำรวจยิงผู้ร้ายว่าเกินกว่าเหตุ คงไม่มีข่าวด่าดาราเด็กว่าแก่แดด แรด

ดิฉันไม่ใช่คนรักตำรวจ ไม่ได้เทิดทูนข้าราชการไทย แต่กรณีที่เจ้าหน้าที่ทำตามหน้าที่แล้วก็มีคลิปวิดีโอให้เห็นจะแจ้ง ว่าไม่ได้แอบหลอกผู้ร้ายให้ยอมจำนนแล้วยิง ดิฉันถือว่าเขาปฏิบัติหน้าที่แล้ว ส่วนเรื่องที่จะเป็นการหักหลังสั่งเก็บกันหรือไม่นั้นมันนอกเหนือจากการปฏิบัติหน้าที่ในขณะนั้น

ดิฉันไม่ใช่พวกคลั่งดาราต้องออกมาแก้ต่างดาราที่ชื่นชอบ แต่กรณีการเลี้ยงลูก และอารมณ์เหวี่ยงวีนของเด็ก ๕ ขวบ ดิฉันถือเป็นเรื่องปกติ และสิทธิ์ของการเป็นแม่คน เขามีสิทธิ์ใช้วิจารณญาณในการอบรมสั่งสอนลูกตามแบบฉบับของเขาเอง ตราบใดที่เขาไม่ได้ลงมือทำร้ายเด็กจนทำให้เด็กขลาดกลัวอย่างเด่นชัด ฉันถือว่านั่นมันเป็นสิทธิของเขาที่ยังไม่ก้าวล้ำสิทธิเด็ก

แล้วคุณละ มีความเห็นยังไง ไม่ต้องตอบฉันหรอก เพราะฉันคิดว่าคุณก็มีทัศนคติของคุณเองที่ไม่ผิดไม่ถูก ฉันเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาก็แค่เขียนตามสิทธิของฉันที่อยากกระตุกความคิดของคุณให้คิดในมุมมองอื่นบ้างแค่นั้น

ไม่ต้องเห็นด้วย ไม่ได้ขัดแย้ง แค่อ่านแล้วได้ฉุกใจคิด แล้วปล่อยมันผ่านเลยไป นั่นก็เพียงพอแล้ว

เครดิตโดย นางราตรี